ΤΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ

Ο Εικαστικός μπαίνει στην τάξη και ζητά απο τους μαθητές να ζωγραφίσουν ή να κατασκευάσουν κάτι. 

Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι  κάθε εκφώνηση ενός εικαστικού θέματος/άσκησης είναι ένα κάλεσμα για να βρεθεί η δημιουργική λύση ενός προβλήματος.

Το εικαστικό όμως "πρόβλημα"  είναι εντελώς διαφορετικό από τα άλλα προβλήματα, τα οποία καλείται να λύσει ο μαθητής στα άλλα μαθήματα. Ενώ, ας πούμε, στο μαθηματικό πρόβλημα "ένα κι ένα πόσο κάνει" η απάντηση είναι ότι  -κάνει πάντα δύο και ποτέ κάτι άλλο, στο εικαστικό πρόβλημα η απάντηση είναι ότι -ένα κι ένα μπορεί να κάνει δύο αλλά και τέσσερα ή δέκα τέσσερα. 

΄Οταν δηλαδή τεθούν οι όροι ενός εικαστικού προβλήματος, η αναζήτηση της λύσης του βρίσκεται  πέρα από τον ορισμό του προβλήματος, πέρα απο το  δίπολο "σωστό-λάθος".

Αυτή η διαδικασία εξασκεί το παιδί στη δημιουργική σκέψη.

Εξασκεί το παιδί στην κριτική σκέψη.

Ας δούμε απο κοντά τη διαδικασία:

΄Οταν ο εικαστικός λέει στο μαθητή:

"ζωγράφισε ένα χωριουδάκι μία χειμωνιάτικη μέρα"

στην πραγματικότητα ζητάει απο το μαθητή πολλά περισσότερα απο αυτό που φαίνεται σε πρώτο επίπεδο.

Να μερικές από τις ερωτήσεις που αναδύονται αμέσως στο μυαλό του μαθητή:

πού βρίσκεται το χωριουδάκι; βρίσκεται σε πεδιάδα ή σε βουνό;έχει άλλα βουνά τριγύρω; τα βουνά έχουν δέντρα ή είναι γυμνά;μήπως φαίνεται θάλασσα στο βάθος;έχει καραβάκια;στον ουρανό έχει σύννεφα ή είναι απλώς "γκρίζος"; μήπως περνάει κάποιο αεροπλάνο;μήπως κάποια πουλιά πετάνε;μήπως υπάρχει ήλιος πίσω από τα σύννεφα;μήπως χιονίζει;πού είμαι εγώ που το βλέπω; το βλέπω από κοντά ή από μακρυά; τα βλέπω τα σπιτάκια του χωριού;έχουν στέγες;βλέπω τα παράθυρα και τις πόρτες;έχει εκκλησάκι;μήπως βλέπω και το σχολείο;μπορώ να βάλω και ανθρώπους που περπατάνε;αυτοκίνητα;δέντρα;πλατείες;κλπ.κλπ.

αυτό σημαίνει ότι 

ο μαθητής καλείται:

να αναλύσει τα ζητούμενα του προβλήματος για να δει αν υπάρχουν περιορισμοί:

Ποια είναι τα όρια εντός των οποίων θα δημιουργήσει την εικόνα του;

Ποιες είναι οι πιθανότητες-δυνατότητες αν υπερβεί τα όρια του προβλήματος;

ο μαθητής καλείται: 

να ψάξει για πιθανές λύσεις (το ασφαλές περιβάλλον της εικαστικής πράξης του προσφέρει τη δυνατότητα να δοκιμάσει, να προτείνει ελεύθερα τις λύσεις του, χωρίς τον κίνδυνο της απόρριψης, γεγονός που διευρύνει την ευστροφία του και για τα άλλα μαθήματα)

να μη δεχτεί τη λύση που θα προτείνει ο διπλανός του αλλά να ψάξει για τη δική του λύση (στην πραγματική ζωή αυτό σημαίνει να μην ακολουθεί τα στερεότυπα, γιατί η γνώμη του άλλου μπορεί να είναι εσφαλμένη ή προϊόν προκατάληψης).